Yollar yollar… Çok seviyoruz seyahat etmeyi. Hatta o kadar çok seviyoruz ki bugüne kadar toplam 200 bin km yol yapmışız. Tabii bu km sadece kendi arabamızla ulaştığımız. Bir de otobüsler, trenler ve uçak yolculukları var. Onlarla da binlerce km yol gittik.
Fatih’le beraber olduğum günden beri popom yer görmedi. 15 senedir birlikteyiz iki çocuk yaptık ama evde tam olarak 1 günü geçirmek bizim için işkence. Duramıyoruz yerimizde. O kadar duramıyoruz ki, hiç bir şey yapmasak en azından havuza inip kafa dağıtıyoruz. Yada sahile inip iki nefes alıp eve geri dönüyoruz. Popomuzda ki kurtlar kurt değil yılan çünkü 😀
Gece yatağa girmeden son konuşmamız hep aynı.
Yarın ne yapıyoruz?
Önce plan yapıp ona göre rahat uyuyoruz. Misal bize gelmek isteyen bir arkadaşımız geleceği gün dahi bizi aramak zorunda. Çünkü ne yapacağımız belli değil. Bir gece önce konuşup “evdeyiz tatlım” deyip de kapıdan geri dönen çok arkadaşım oldu.
Yani o derece reziliz 😀
Karen 5 yaşını bitirmek üzere, gezmediği yer, girmediği delik kalmadı. Bence büyüdüğü zaman bize küfür edebilme ihtimali çok yüksek.
Ulan az da bana yer bıraksaydınız da ben de kendim gezi planı yapsaydım. Diye…
Pia daha 9 aylık gezmeye devam ediyor. Daha 33 günlükken ilk festivaline katıldı 😀 Halil Sezai Hayko Cepkin Dert Sende Derman Bende konserini kaçırmamak için bağladım kızı slinge gittik festivale.Ne biçim ebeveynleriz, anlayamadım bi türlü İçimizde hiç bitmeyen enerjiyi…
Halbukisem biz de normal insan gibi peynir zeytin yiyoz kahvaltıda…
Yani iki çocuk doğurdum diye kırıp dizimi oturamazdım bence. Zaten oturmamalıyız da. Çocukları kendimize engel olsun diye doğurmadım. Tam tersi hayatımıza çiçekler açsın diye
daha fazla zevk alalım diye doğurdum. Çocukla seyahat ederken nelere dikkat etmek lazım?
Sadece kendinize dikkat edin.
Bebek kaç aylıkken uçak seyahati yapabilir?
Valla benimkiler 3 aylıkken başladılar.
Yolculuğa çıkarken bebeğe ne yedirmeliyim?
Emiyorsa dayayınız memişi. Emmiyorsa canınız ne isterse yedirin.
5 yaşında çocukla tren yolculuğu yapılır mı?
Neden yapılmasın ki? Fıstık gibi yapılır.
Blaaa blaaa…
Benzer sorular ve sorunlarla hayatımı zindana çevirmedim. Annelik iç güdülerimi kullandım. Sadece iç sesime kulak verdim. Zaten yaradılışımız gereği hepimiz anne olarak geliyoruz
dünyaya. O zaman neden kendimi aptalca soruların içinde sıkıştırıp, boğayım ki? Ne gereği var hayatı yaşanmaz hale çevirmeye.
Anneliğime güvendim. İç güdülerime güvendim. Çocuklarımın gözlerinin içine bakarak konuştum ve onları anladım. Böylece ne kendime ne de Fatih’e eziyet etmedim. Hep birlikte
çoğalarak gezmeye, seyahat planları yapmaya devam ediyoruz. Bence hayata gezmek, görmek, yeni yerleri keşfetmek, bir sürü insanla tanışmak için geldik. Bunu iyi kullanıyoruz.
Kullanmaya da devam edeceğiz.
Yeter ki sağlıklı olalım…
